PROFILAKTYKA TO ZAPOBIEGANIE PROBLEMOM ZANIM ONE WYSTĄPIĄ
Profilaktyka negatywna:
- działalność defensywna
- negatywny przekaz „nie rób tego” „unikaj tamtego”
- punktem wyjścia są czynniki ryzyka
- dąży do eliminowania czynników ryzyka
Profilaktyka pozytywna:
- działalność ofensywna
- wzmacnianie umiejętności i innych zasobów
- punktem wyjścia jest teoria zachowań problemowych, przywiązania, społecznego uczenia się, koncepcja resilience i salutogenezy
- dąży do równoważenia wpływów czynników ryzyka i czynników chroniących
- propaguje rozwiązania systemowe
- w profilaktyce uniwersalnej realizatorami programów są przede wszystkim nauczyciele wspierani przez psychologów, pedagogów szkolnych
- w profilaktyce selektywnej realizatorami działań są przede wszystkim socjoterapeuci, trenerzy
- w profilaktyce wskazującej realizatorami programów są lekarze specjaliści, psychologowie, psychoterapeuci, rehabilitanci, pracownicy socjalni, specjaliści z zakresu resocjalizacji itp.
Koncepcja "resilience" wyjaśnia fenomen, jakim jest dobre funkcjonowanie jednostki mimo niekorzystnych warunków życia, przeciwności losu lub traumatycznych doświadczeń. Zrodziła się ona z obserwacji dzieci, które wzrastały w bardzo trudnych warunkach. W języku polskim "resilience" oznacza: elastyczność, sprężystość, prężność, odporność, a także regenerację sił. Żadne z tych słów nie ujmuje jednak całokształtu procesów i mechanizmów, które są opisywane tym terminem. Koncepcja "resilience" jest próbą odpowiedzi na intrygujące pytanie, dlaczego niektórzy ludzie są w stanie poradzić sobie z bardzo trudną sytuacją życiową, która u innych powoduje poddanie się i utratę nadziei?
W literaturze przedmiotu wyróżnia się trzy rodzaje sytuacji, do których termin "resilience" ma zastosowanie. Pierwsza dotyczy znacznie lepszego funkcjonowania jednostki niż można się było tego spodziewać na podstawie wiedzy o czynnikach ryzyka, które ją obciążają. Przykładem jest dobrze radzące sobie dziecko, którego rodzice żyją na skraju ubóstwa a jedno z nich cierpi na chorobę psychiczną. Druga sytuacja to utrzymywanie się dobrego funkcjonowania jednostki mimo wystąpienia stresujących doświadczeń. Takim stresującym doświadczeniem dla nastolatka jest np. podjęcie przez rodziców decyzji o rozwodzie. Trzecia sytuacja to możliwość powrotu do zdrowia i równowagi po traumatycznych wydarzeniach. W tej grupie mogłyby znaleźć się np. te młode osoby, które wróciły do równowagi po urazie psychicznym związanym z przemocą lub wypadkiem. Czasami termin "resilience" używany jest również jako umiejętność "odbijania się od dna". (...)
Działania profilaktyczne prowadzone są przez odpowiednich realizatorów:
Stąd warto zapobiegać by chronić dziecko i rodzinę.
Najlepszym wyborem jest terapeuta zdrowotny, który jest specjalistą wielu dziedzin łączących holistyczną idee zdrowia. To szansa dla zmiany w myśl idei „resilience”.